Tozpembe günlerin ardından gelen,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...
Her şeyin sonunda seni bekleyen,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Dert-bela lokmanı zehir edince,
Dostların başını alıp gidince,
Bekleyiş son bulup, ümit bitince,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Çok gezdim ve sordum ben diyar diyar,
Terkedip gitmeyen kim ebedi yâr?...
Bir gün gelir hayat herkese sunar,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Yüce saraylarda padişah olsan,
Emrinle dünyaya korkular salsan,
Dostların, sırdaşın hasını bulsan,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Çok çocuk sahibi olsan ne yazar,
Kimi evlat var ki ağlatır zâr zâr...
Şu feleğin çarkı plânın bozar,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Beraberlik sözü veren her yerde,
Peşinde pervâne olanlar nerde?
O günlerden kalan bir hayal serde,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Terkedip giderler, bilmezsin neden,
Şu kara duvarlar anlamaz halden,
Çaresiz susarsın, geçersin kâlden,
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Sonbahar rüzgârı eser de serin,
Dizinde hâl kalmaz, gözünde ferin,
Herkes gitti artık, işte kaderin;
Yine kimsesizlik, yine yalnızlık...

Hicran Seçkin