ÖLÜMÜN ZEHRİ**
Solgun yapraklardan damlayan güneş,
bilirki hasrettir suya delice.. Toprak atar umutsuzluğa; hayallerin en ötesinde bir başka mevsim vardır. Bir başka hayat.! Aydınlığa hasret ruhum uyanır, bakışlarım ecel gibi/ keser zamanı buz tutan yerinden. Bakma çılgınlığıma..! BEN.... zamana kafa tutacak kadar büyümedim; Aslında ben bir hiç’im... Bir damla sudan yaratılmış ( Eşref-i mahlukat ) ama mükemmeliyet bende nakavt... Saksıda menekşe gibi zihnimde ölüm büyür. Kelebek kadardır ömrüm/ öylesine masum , öylesine hassas kırılgan ve ecele yakın ömrüm/ çığlık atar uçurum.. Ben bileti çoktan kesilmiş, beş parasız bir yolcuyum/ ..(ölüm yolcusu)..... Mavisinde boğulsamda bu şehrin/ yüreğimde saklı çiçekleri..( sana getiriyorum ) Bekle beni en derinlerde bir yerde, bütün renkleri topladım, iyileri sevmezmiş dünya (Anladım) menekşemi son defa kokladım/ zehirli ölümlerin çarkında, cennete uzanır ellerim... |
bilirki hasrettir suya delice..
mükemmel bir şiir....yüreğine sağlık arkadaşım