YEŞİL PARKALI ADAM


Sabaha az kala herkesten evvel uyandı cellat
Gözlerini dikti üç ayak sehpaya
Oturdu bir sigara yakıp
İmdat imdat çığlıkları attı rüzgara
Esen yelin yerden kaldırdığı bir parça toz eteklerine yapıştı adeta.
Sövdü hem geçmişine hem de geleceğine
Toz kalktı tükürdü cellatın yüzüne
Cellatın yüzü beyaz
Bembeyaz kefen gibi.
Girdi avluya yavaş adımlarla
Başında sarığı,sırtında cübbesiyle
Bir adam
Oturdu cellatın yamacına
Rüzgar ona da tükürdü
Adam " Yarabbi Şükür" dedi.
Cellatın boğazına sarıldı iki koca el
Nefessiz kaldı
Kesildi soluğu cellatın
Aman dedi
"Aman tanrım bu ne ıstırap?"
Yoktu oysa kimsecikler
Hocayla cellattan başka avluda
Bir sigara istedi hoca
İşte
İşte o zaman nefes aldı cellat.
Rüzgar ikisine birden tükürdü
Yerden bir toz kalktı.
Toz bunlara sövdü.
Çok geçmedi daha.
Üç gardiyan, bir savcı, bir müdür kortejinde
Beyazlar içinde bir gelin geldi
Beyaz ata binmiş bir prens geldi
Beyaza bürünmüş bir gülüş geldi.
Suçu okundu bağıra bağıra avluda
Ses yankılandı
Toz kalktı
Rüzgar tükürdü yüzlerine hepsinin.
Meraklı gözler demir parmaklıklara yarış etti
Görmek için cellatın nasıl kelle aldığını
Bir mahkum dövdü
Bir toz kalktı
Rüzgar koğuşa tükürdü
Anayasanın diye başladı savcı söze
Daha uykusunu almamış besbelli
Yanında müdür el pençe
Başgardiyan gevrek gevrek gülmekte
" Eyi olmuş gevurun dölüne"demede.
Bir Toz kalktı.
Rüzgar dölünü boşalttı başgardiyanın yüzüne.
Cesurdu
Korkmuyordu
Üstelik gülüyordu da yeşil parkalı adam
-Çıkarmışlar üstünden parkasını
Zaten ölüler üşümezdi-
Attı adımını ilk basamağa
Sonra bir yarım adım
Sonra bir yarım adım daha.
Yutkundu yeşil parkasız adam.
Bir toz kalktı yerden
Rüzgar üşüttü herkesi
Sordu savcı
" Var mı son bir isteğin? "
Parkasız adam güldü
Kahka attı
Bir çay dedi
Bir çay istiyorum...
Savcı bakındı etrafına emirler yankılandı avluda.
Çay getirin şu adama
Bir çay
Sonra bir çay daha
Sonra bir çay daha
Bir toz kalktı yerden
Ve rüzgar demini tükürdü çaya
Bitti mi diyeceklerin
Var mı isteğin
Parkasız adam düşündü.
Ve dedi
Çocuklar kurtulacak mı?
Kahrolsun düzeniniz
Kahrolsun düzeniniz
Kahrolsun düzeniniz.
Kendi çalım attı sehpanın ayaklarına
Vurdu teknesini
Bir toz kalktı yerden
Rüzgar tükürdü ölümünü...