Dumanı tüter burnuma memleket rüzgarının.
Ciğerime dolar top oynayan çocuklar, çekirdek çitleyen kadınlar, gizli saklı kol kola gezen gençler.
Her nefes alışımda hissederim.
Ciğerimde dönen duman, memleket rüzgarı.

Daha derin bir iç çekerim.
En derinden.
Memleketimi genişletip herkesi bu gurbet ellerinde içime sığdırmak için ama nafile.
Güzel yarimi alıkoyamam evinden, dilinden.
İnci kuzumu alıkoyamam köyünden, bebesinden.
Kendimi alıkoyduğum bu ellerde, kendime rastgelmek için bir nefes daha çekiyorum.
En derinden.


Ellerimi uzatsam dokunamam bilirim, ciğerlerimde parmaklarınızın izi.
Dokunan herkesin izi,
Kokusuna özlem duyduğum herkesin o narin izi.
Bu nasıl bir memleket rüzgarı?
Nefes aldıkça boğazımı sıkıyor,
Kuzularım sessiz, bebeleriyle bir köşede.
Yarimden haber yok.
Memleket suskun.
Anam bana küskün.
Bu nasıl bir memleket rüzgarı?
Fırtınadan kimsenin haberi yok.
Bu nasıl bir memleket rüzgarı?
Kimsenin kimseden haberi yok.


Kıvanç duyuyorum her halinle sana,
Ey rüzgar dalları kıran, bel büken rüzgar.
Gurbette büktün belimi, kırıldı dallarım .
Bu sessizlik bana göre değil, bu sessizlik kuzuların sessizliği,
Ne ararsın buralarda ?
Beni aldın benden, daha ne istersin? Söyle,
İçimde hırçın dalgalar çarptıkça kalbime, yosun tutuyorum yine ve yine.
Ciğerlerimden kurtul artık kalbimi de temizle.


Öyle bir es ki, tozu toprağı götür, uyuyanları uyandır, kuzularım susmasın artık.
Anam küsmesin gayrı.
Yarimden tez gelsin haber.
Selam götür herkese memleket rüzgarı.