F azla mı gelir bir soluk daha çekmek hayat denilen izmaritten?
A slında tütüne benzer ömür, keyif veren; ama her çekişte yavaş yavaş öldüren...
D ünyevi acılara gark olmuşken sen,ben,o,biz...bir nevi hepimiz;
İ nsanlığımızı unutuyoruz, yitip giderken umudumuz, sevgimiz, içtenliğimiz...
M iadı dolarken yaşamın, çok paylaşım var ağlatan, hüzünlendiren ve güldüren;
E y dost! sensin bu dizeleri bana yazdıran ve gönlümü bir gül bahçesine dönüştüren..

Ç etin bir yoldur hayat, ve bu yolda düşe kalka emeklerken sen, ben;
E lbet öğreneceğiz yürümeyi ; acıdan henüz dizlerimiz titrerken...
T aşlar batacak belki tabanlarımıza,bir ahhh! çekeceğiz inceden inceye ve derinden;
İ nadına bir adım daha atacağız sonra; yalan hayatın sahte eşiğinden;
N itekim dostluk değil midir bu ?...elleri ve kalpleri sevgiyle birbirine kenetleyen...

...................................................................................................

Martılar uğramamış mı bugün İzmir’e ,seyre dalmamışlar mı Kordon’u?
Simitçi açmamış mı tezgahını sahildeki o bankın yanına?
Deniz yoksa durgun mu bugün? hırçın hırçın köpürmüyor mu?
Farketmez dostum onun için ne deniz,ne simitçi ne de martı...
Çünkü onun tek sıkıntısı yüreğindeki buruk sevda ile bir parça ekmek parası...

FADİME’YE.....(30/06/2008.....ANKARA) (A.Y)