Emin ol hiç kimse unutmaz seni
Gurbete gidenler döner Yaylacık
Hasretin divane eyledi beni
Aklım fikrim sende kaldı Yaylacık

Buz gibiydi suyun temizdi havan
Çok çetindi kışın vermezdi aman
Bazen her tarafı sarardı duman
Sisin bile çok güzeldi Yaylacık

Neşeli geçerdi ilkbahar yazı
Madımak toplardı gelini kızı
Seven gönüllerde bitmezmiş sızı
Çocukluk aşkıma n’oldu Yaylacık

Topçuk toplar tuzlar pişirir yerdik
Tarlalarda boldu sap sarı yemlik
Çok lezzetli idi ekinden firik
Ne çok hatıran var bizde Yaylacık

Düğene binmeyi ne çok severdim
Harman vakti sanki bayram ederdim
Kağnı ile bir çok yere giderdim
O günleri unutmadım Yaylacık

Ömrümde bir defa yığında yattım
Kılçıklar boynumda belaya çattım
Dedim eyvah bu defa hapı yuttum
O gece hiç uyumadım Yaylacık

Eşeğin sırtında az mı dolaştık
Köyden köye eşek ile ulaştık
Zaman zaman köpeklerle boğuştuk
Çok tehlike atlatmıştık Yaylacık

Tarlalarda taze nohut yolardık
Düğünlerde halay çeker oynardık
Sabunlu taş vardı gider kayardık
Ne güzel günlerdi onlar Yaylacık

Büyük ormanımız dağımız vardı
Bahçelerde güller güzel kokardı
İlkbaharda çiğdem çiçek açardı
İlkbaharın bam başkaydı Yaylacık

Demirci babaya hayranım hayran
Köyümün toprağı taşına kurban
Güner’i gurbette koymayın aman
Al beni de bas bağrına Yaylacık

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam / 29.06.2008