!



Ellerine tespihi ve Kur’an’ı
Almasını unutamam annemin.
Melek gibi, yüzünün hep nurani
Olmasını unutamam annemin.

Üstünde uyurdum hep dizlerinin,
Çok manası vardı tüm sözlerinin,
Her veda edişte gök gözlerinin
Dolmasını unutamam annemin.

Peygambere ümmet, Yaradan’a kul
Çalışıp didinmiş kalmamış yoksul
Daha kırk yaşına varamadan dul
Kalmasını unutamam annemin.

Paktı ve sadeydi giyim- kuşamı
İbadet etmekle geçti yaşamı,
Sabahın abdesti ile akşamı
Kılmasını unutamam annemin.

Hüzünlü hayatı gelir hep dile,
Aya köprü olur çektiği çile,
Yaşlı gözlerini tülbendi ile
Silmesini unutamam annemin.

İnanca, töreye bağlı kalarak,
Her olan- bitenden öğüt alarak,
Her başa geleni kader olarak
Bilmesini unutamam annemin.

Hangi insanda var ondaki erdem,
Öfkeli halini görmedim bir dem,
Gönlü yaslıysa da yüzünün her dem
Gülmesini unutamam annemin.

Bu erdemler nasip olmaz her kula,
Gitmediği halde bir gün okula,
Bir somunu bile aça, yoksula
Bölmesini unutamam annemin.

Ömrünce Mevla’ya dönüktü yönü,
Hak aşkıyla hoş tutmuştu gönlünü,
Karlı ve soğuk bir Aralık günü
Ölmesini unutamam annemin.

Yanık Ozan, can katardı canıma,
Mis koku yayardı hep mekânıma,
Bin bir hasret ile Of’a yanıma
Gelmesini unutamam annemin
19 Aralık 2016 Sakarya.
Muhammet AVCI