/






kendi
yalnızlığına sarılan ömrünüze
eyvallah çektiğiniz oldu mu hiç
sorguladınız mı hiç aşk mı yalnızlık, yalnızlık mı aşk

yeşilin
her tonuna ıslanmak yerine
kırışmış bir orman gölünü üzerinize döktünüz mü hiç
ya da en yaşlı ağacı seçip soluğunuza devirmişliğiniz oldu mu

bazen
hiçbir yaprak kımıldamaz içinizde
sarara bildiğiniz tüm mevsimlerde unutulmak istersiniz
şehir mi yalnızlık, yalnızlık mı bu şiir mırıldanır inlersiniz

bazen de
pas tutan yüreğinizden
yas damlar kaleminizin şiir ucuna
ve hiçbir cümlenin ne başı ne de sonu olmak istemez harfsizliğiniz

karanlıkla
beslediğiniz oldu mu hiç gün yüzü görmemiş korkularınızı
peki… susuzluğa evrilmiş inancınızın en bulanık yüzünde
sesinizi duyacak, sessizliğinizi budayacak bir tanrı çize bildiniz mi kendinize

bir
sigarının duman ucu,
şişelenmiş bir mahzen açlığının kül tokluğu oldunuz mu hiç
neyse…bu aldanışla, bu gidişle ne bu şiir ne de bu yol bitecek gibi değil

şimdilik bana müsaade
daha ecellerden ecel beğeneceğim kendime
ya da boş ver sen dur hele müsait bir yerde
ölecek var kaptan…





/



ilhanaşıcıaralıkikibinondokuz