perde açılmışken gösterisi
sırrıdır sahne ardında
dudakların hala kor alev
içli bir veda safhasında

öyleyse bırakır giderim
hiç istemesemde
isteksiz bir kaçış bu
saçının buklelerinde

isterdim dokunsun sakallarıma
enfes iksiri varışlarının
kapanmadan demir parmaklıklar
o ince kirpiklerinde

en güzel sözler dilinde
edemem duymadan
sonsuz bir yolculukta
sonları seçmeden önce

işte o sevimli yüzün
tatlı hecelerle gülümse
gidiyordum bilinmezlere
unuttuğun her cümlede

bir yaşamak var ezberimde
her şeyden uzaklaşarak
kalıvermek yüreğinde
kılcal benimsemelerle

konuştuğum her dil sen’ce
aklımı tutuşturup erince
koynumda paslı bir gece
ayrılıyor sevmelerinden

bana uzun yollar düştü
kaşlarını çattı kışlar
oyun bitti kapandı sahne
bütün eller seni alkışlar

ben en arkada sessizce
renk veriyordum içimde
kızıl ve kıvırcık saçlarının
en mükemmel akıbetinde

ne yazık tükendi zaman
eşsiz tutkuma aldırmadan
kapandı tüm ışıklar
kalbimin yangın geçişlerinde

her beklentim yeni tiyatrona
galiba yine kanacağım
sen umursamaz gülerken
ben dehşetle yanacağım..!