Yine çarpıyor rüzgarın nemi
Sol yanımda ayrılıktan kalma, umut tükenişleri.
Delice esen rüzgara inat,
Acıtmıyor, hükmünün sivri uçlu hançeri.

Hangi bahane sevgime ihanetinin izahı?
Hangi masalların kahramanı münzevi sevdam?
Ve hangi mevsim sonu, dökülen hüzzam yapraklarım?

Söyle, zor muydu bu kadar göğüslemek arzularını
Hadi anlat!
Zor muydu bu denli, lekesiz tutmak sevdamızın arını?
Susma!
Zor muydu bu kadar, mühürlemek bir tek kişiye yüreği, aşkı?

Serseri gecelerin sadık çobanıymışım ben,
İçimdeki senden son parça,naaşın mezarı bile yok.
Şimdi ellerimin arasından çek sevda yüklü mavilerini.
Nasılsa hüznümün yoğunluğu mavilikler kadar çok...

Avutma gecelerini karanlık sokakların bodrumlarında,
Dilimdeki son hece, adın olmadan,
Ve kapatmadan sana ait sahnelerin en son perdesini,
Git!
Git artık sevgiden kalma sabahım akşam olmadan...
Gecenin tuzağı mahkum etmeden seni,
Çık kanıma kattığım damarlarımdan...

Yaralamaz yokluğun ihanetinin ardından,
Şimdi gözlerime mahkum etmişken ayrılığın son yüzünü
Hiç merak etme sen,
Gözyaşlarım hapis artık, akmayacak göz pınarlarımdan...