Uygun bir eleğim olsun isterdim.
İnsanları doğarken eleyeceğim.
Öyle bir kader yazmak isterdim.
Asla bitmeyen mürekkebimle.

Öyle bir yere gitmek isterdim.
Ayak basılmadık ilk olan yere,
İnsana insanca davranılan,
Hor görülmeyen saf temiz yere.

Kalbur üstünde kalanlarla yaşamak.
Beni kendinden daha üstün gören.
Benimde onları üstün tuttuğum.
O güzel dünyada yaşamak isterdim.

Hadi gidelim bilinmeyen meçhule,
Bir bakın geriye neler bırakıldı.
Hiç bir şey hatırlanmaz unutulur.
Bıraktıklarımızı düşünmek isterdim.

Kimler ne düşünür umurumda değil.
Çaresizlik yalnızlık kaderimiz.
Sen ne dersen de, Sakın düşünme.
İnsanın insanı düşünmesini isterdim.

Güzellikleri yaşamak derler ya!
Seçilmiş elit birde hırsı olmayan.!
Ben sen onların istediği yaşam.
Küçük isteğimize neden bu isyan.!

O elekten eleyip bir avuç kişiyi,
Yanıma alıp çok uzaklara,
Dilediğimiz güzel hayata;
Sessizce..!
Kaçar gibi gitmek isterdim.
201911”Acet”