​Ay Işığım;
Yalnızlık vurduğunda
Kapkaranlık geceye
Denize yansısa da hüzün
Sığmaz şiirler geceye
Düşer tek tek gecenin sessizliğine
Gözlerim dolar hüzünlenirim
Her şeyi unutmak isterken
Gözyaşım karışır
Denizin durgun sularına
Gönül bağım kopar
Uzak ve imkansız gözüken her şeyden
Acı çekmeyi öğrenirim
Kalbim kılıfından çıkar
Kırıla kırıla öğrenir acıyı

Görmezden gelir mutluluğu
İçimden kopan hüzün acıya karışır
Hayat beni sınar acıyla

Yüreğim yüreğimde sözcüklere sığmaz
Hüzünlü bakışlarım gömülür kedere

Hayatın kırgınlıklarını yaşarken
Düşünceler içinde boğulurum
İçime attığım gözyaşlarım
Yakarış içindeyken
Dayanamaz duruma gelirim
İçim burukken,
Kırılgan ve acıya acı katarım
Dönüşü olmayan bir yola sapar
Avunacak yer ararım şiirlerde
Kalbim kendini bilmez haldeyken
Hayallerimin yıkımını yaşarım

İçimdeki hüzüne
Sığınak yaptığım zamanlarda
İçimde bir ben vardım
Bir de olmayan ben

Kaderimi ben mi çizdim
Yoksa kaderim mi beni çizdi
Bilemedim

Artık ben, ben değilim
İçimdeki ben de eski ben değil
Acı çekmeyi öğrenerek..
Onunla yaşamayı öğrenirim

çerkez kızı
VİLDAN GÜLDAĞLI
05.12.2019