Çiçeklerle bezenmiş gül teninde
Ellerim bahçeleri gezerken karış karış
Dikenlerden arta kalan bir rüya ile
Ümidimdir hayalini gerçekle bir sanış

Omuzlarında savrulurken bir tül gibi
Gecenin o simsiyah pelerini
Bir bakışın dünyalarımı yakar,
Üflerim sonsuzluğa, bir kül gibi!

Sanki sonu gelmeyecek bir zûl gibi
Ümitsizce beklerim seni, bir kul gibi
Ellerim meçhullerde seni sarıp sarmalar
Dikenleri özümü kanatan bir gül gibi!

Sabaha teslim ederken sensiz her fecri
Terkederim günahsız binihaye gecelerimi
Ay benden kaçar, yıldız benden kaçar,
Gözüktüğünde ışıksız sabahlarımın gül şemsi!

Ulvi ruhunun arşında sanki ben kimim ki?
Uğrunda dizerken yazdığım her heceyi
Sözcüklerim senin her cümlene itaatkâr,
Hiç eder şahsında, bitmez denen her geceyi!

Bendeki beni tüketen tükenmez bir aşk ki
Bir lahzâdadır sonsuzu önümde hiç edişi
En değerlimden bile ölçülmez kıymeti
Göğün arşından ötede, o meçhul değeri...