Adını sanını anmadan hikayeleştirerek yazmayı severdim; yaşanılan, etkileşim yapan olaylara dair

Neyi neden yazdığımı unutsam da
Okurken hangi duyguyla yazdığımı merak etmek, güzeldi yıllar sonra

Şiir yazmaya ne ara merak salmıştım hatırlamıyorum
Çok şiir okuyan biri de değildim hâlbuki
Rüya görsem hayrolsun derdim
Şiir müptelası olup çıkmıştım

Heceye de bulaşmıştım ya sonunda
Helal olsun bana
Heceleri tek tek sayardım ilk zamanlar
Şimdi, kendi kendini yazıyor hece
Ben sadece okuyorum, çoğunu beğenmesem de

Çok edebî şiirler yazdığımı iddia edemem...

Kâlp konuştuğunda dil susar derler
Dil susunca mı konuşurdu yoksa?

Dilim sustuğunda mı; yazıyordu kalem, kalbim, konuştuğunda mı; bilmem?

Neyi, neden yazdığından çok,
Bana hissettirdiği şeylerdi önem arzeden, belki de
Sonra okuyup analiz etmeye çalışmak kendimi

Eskisi kadar cesur da değildi kalem
Haya duygusu gelişmişti bir hayli
Bir duygu kırıntısını dahi haykıran gönül
Yağmura yazmaya tercih eder olmuştu duygularını

Sükûtu giyindi bugün yine
Kolay kolay da geri dönmezdi artık
Belli de olmazdı gerçi
İşine akıl sır ermez
Nevrini döndürür insanın

Susmak mı adı?
Kendi dünyasına sinmek mi?
Kimbilir

Bugün, hevesi kırılmasın,
Şiir yazdığını zannede dursun diye kalem
Bir şeyler yazalım dedik,
Şiir niyetine

26 Kasım 2019
Saat: 14: 00