HEYÜLA

Bir garibin dünyasında yaşarken hülyalarda
Maziye bakıp da düşündüm durdum.
Rahmana şükrederken heyülalarda
Kalktım da yürüdüm yoruldum da oturdum

Berzaha giderken bu sessiz yolda
Sessiz ayaklara baktım da vuruldum
Bir de ben var ki benden öteye
Benden öte de yandım da kavruldum.

Hep soğuk yüzü çıktı ateşimin
Alevler içinde yandım da savruldum
Küllerim de kalmadı küçük dünyamda
Yandım da savruldum yellerde kayboldum.

Bir cemali aradım gönül dünyamda
Hasretinden cemallerde buruldum
Gördüm ki zikir eyler bütün hayatat
Bir zikirde bir de tefekkür de doğruldum.

Herkes selam eylerken o nebiye
Ben de selamsız kaldıkça boğuldum.
Meğer dünyamda açık bir kabirmiş
Mevtalara baktıkça berzahtan kovuldum.

Dilimdeki zikirle gönlümdeki şükürle
Selam sana ey nebi hasretinle yoğruldum
Bu garip dünyanın kısa arifesinde
Asrın Aslanlarına bağlandım da duruldum.

MİTAT KARASLAN