sımsıkı yummak yüreğimi aşka
bir güvercin açken doymak yalnızlığa
anlamsızlaşmak buğudayken gözüm
sesimi susturmak zor be gülüm

anılara yolculuk diken üstü
kızgın kumlarla dağlandı sözüm
rehin alınmış gibi özlenen ölüm
sen oldukça içimde zor be gülüm

çisil çisil yağışların geceme
pembeydi bulutlar üstüme çökmeden önce
nefesini çaldın dolulara tutuldu günüm
şimdi her gün alev kusmak zor be gülüm

eşsizdi ellerimdeki kavuşmalar
artık şarkılar kulağımda ağıttalar
varlığınla uzaklardaydı çözümsüzlüğüm
aklımla yüreğime dolanmak zor be gülüm

yalnızlık altın kafes seninleyse samanlık
sessiz oldum sanki karaya vurmuş balık
su üstünde peri misali korkusuz yürürdüm
azgın sularda boğulmak zor be gülüm

ney sesi yerleşti kör duvarlara
imgeler sahip yokluğunda bakışlarıma
dikensizmiş gibi hoyratça sökülen güle döndüm
susuz kuyularda yaşamak zor be gülüm...

ASLI DEMİREL...