Henüz bir durağım yok
durmaksızın hareket eden ışık sesleri
çatırtı ile çarpışan kıtalar
ve deniz arasında bir yerdeyim
doğaya uzak kentlere yakın



bilmecelerin çözümü peşinde
yolun sonunda nerede kelime
nerede masal başlar bilmiyorum
aynalarda hep hoş duruyor farklı silüetler


sürekli konuşan insanlar arasında yürüyorum
yolumu soruyorum
anlamadığım dillerde cevap veriyorlar

beni nereye yönlendirdiklerini bilmiyorum
tabelalardaki yazılar ne anlama geldiklerini bilmiyorum
yürüyorum kalabalıkta gürültü içinde sessizlikte

bir kadın anlamadığım bir şey soruyor
ve tekrar tekrar ve yine anlamıyorum
ve yine susuyorum


her şey bir rüya gibi, ama uyanığım
yıllardır aylardır belki günlerdir
yavaş yavaş yürüyorum sessizce

artık anlamadan
anlamış gibi davranmaya çalışmıyorum


bu cehaletimi seviyorum
bu boşluk benim
bu sessizlik çok sakinleştirici
kimseyle İletişim kuramadığım için şanslıyım


sadece bir zamanlar seni hayal ettiğimi hatırlıyorum
ama hangi dilde hatırlamıyorum
dünyanın hiç bir dilini konuşamıyorum ve anlamıyorum

sadece sensizlik kullandığım tek dil…