Yaptığından korkma diye eskiler ne güzel söyler,
Yapmadığından kork dostum, kendini kötüden koru,
Arı olmayan düşünmez, kendisiyle rezil eyler,
Hiç günahın olmasa da kalırsın akılda soru.

Kötüye eylesen bile samimiyetle nasihat,
Umudu suya düşünce bitmez sendeki kabahat,
Görme duyma haberin yok, bırakmasa bile rahat,
Varsın sitemkâr öfkeyle, hiddete dönüşsün turu.

Başı buyruk gibi gezen, anlamaz baştan savarı,
Zanneder ki ilgi ile bakar etrafı civarı,
Şerrinden korunmak için çek araya ör duvarı,
İsterse alay eylesin gördüğünde sağlam suru.

Böylesi mahlûkatların dalları geniş budanmaz,
Dallarının gölgesinden hicap edip de utanmaz,
Olgun gibi rol yapsa da öylesi huya dadanmaz,
İçi ile dışı ayrı, aklında hep gizli zoru.

Her kimin böyle bir zehir, karışmış ise kanına,
Fark ettiğinde uzaklaş, yaklaştırma da yanına,
Meyil verip yazık etme o değerli imanına,
Bildiğini de söyleme, döner olur kanser uru.

Çünkü lafa geldiğinde öylesine bir saklanır,
Bilmeyen de zanneder ki saf zemzem ile paklanır,
Zaman her şeye ilaçtır, şer onunla ayıklanır,
Görülür kim ıslak maslak, astarında tuzu kuru.

Düşün anandan emdiğin lekesiz tertemiz sütü,
Yüreğin ile vicdanın olsun birbirine ütü,
Yalan ile iftirayı duyup sen de olma kötü,
Kendi mizacına güven, o sesleri say boş boru.