İnanmaya müsait bir zemindeyim
izindeyim sevgili
demindeyim
gittiğimi sanıp üzülme
burdayım dibindeyim

inanmaya teşneyim
sür gitsin haşin rüzgarları
söndür tüm yangıları
kulağımda sesinin yankıları

nasıl giderim
demindeyim
aşk’ının dibindeyim

dudağının mey’inde
dilimde lâl rengi şarabın
güvenilir kuytunda
dibindeyim

sen bilme
gidemem seninleyim
ara bul bakalım nerdeyim

sancılarla sanrılarla ara dur
beni unuttuğun an

biter mi
biter mi diyorsun
alfabendeyim iki hecende

sen
bir yeşil ceviz ağacı ben yaprağına gizlenmiş koz
dalında biten acı meyveyim

ayrılamam dibinden
korkunun sevdaya engelinden
sığındım sendeyim

yanındayım bir bakış kadar yakın
bir süzüş kadar süzgün sürgün
sürgünündeyim

gitmedim gidemem
büyünde

bir acıyım böğründe

bir sancıyım katı yüreğinde
unutturamam
unuttuğun gün azrailin olurum
peşindeyim

ve o katı kalbinin
en mukaddes
Tanrı’ının olduğu kalbinin en şefkatli yerindeyim

acı bir zeytin tanesi
çürük bir koz
yaprakları yeşil bir bitkinin
ikliminde
an beni bir kozla dediğim yerdeyim

bir mainin içinde
dudağındaki mey’deyim

7/Ekim/2012/Pazar/Bodrum

Yüksel Nimet Apel

Kayıt Tarihi : 7.10.2012 18:27:00