Yanlızlıktı bir avuç
Gülebiliyordu kendi kendine insan
Oldu iki el
Yanlızlıktı bir avuç
Öğrendi ağlamayı gülebiliyordu önceleri
Yanlızlıktı bir avuç
Bağlandı hiç kopmayacakmış gibi
Yanlızlıktı bir avuç oldu kabus
Uyandı yıkım yıkım yıkım
Yoktu orduları
Uyandı yıkım yıkım yıkım
Savruldu ıssız bir adaya
İhanetler bir bir
Yalanlar bir bir
Vurdu hepsi karaya
Yıkım yıkım yıkım
Uyandı bir avuç yalnızlık
Çıkardı hançerlerini
Büyüdü dişleri
Oldu intikam artık yaşamı
Hançerleri çıkardım teker teker
Bu deniz benim
Boğulacaksınız hepiniz ve sen
Acımak yok sizlere ve sana
Acı çeken insanlar ah ne kadar leziz
Kurudu gözler ve yaşlar ne kadar iğrençmiş
Acı çeken insanlar ah ne kadar leziz
Upuzun dişler
Doyamam önüme atsalar bin yıl kanını içsem
Ben burdayım çünkü bu deniz benim
Yapacağım herşeyi yeniden
Biliyorum kötüyüm
Çünkü bu deniz benim
Yarılacak bir gün ortası
Boğulacaksınız hepiniz
Çünkü bu deniz benim
Belki inanmıştım yalanlar
Vurdum ben yalanla
Bana vurdu gerçek
Ben vurdum vurdu gerçek
İhanetler ve yalanlar vurdu sonra bir bir
Burdayım
Tam ortasında vicdanının
Yastığının altında geceleri
Belki güneş vuracak senin medeniyetlerine
Geri çekilecek gölgeler bir bir
Ama burdayım gene ben
Yastığının altında geceleri
Acı çeken insanlar ah ne kadar leziz
Umrumda mı kim yanmış
Yarılacak bu deniz bir gün
Ben hep burdayım ama geleceğim
Ayagımda prangalar olsa bile
Hepiniz boğulacaksınız ben de dahil
Çünkü bu deniz benim