Konuşa konuşa susuyor insan Azizim,
Gülerek kahkahaları ile ağlıyor bazen,
Susarak konuşuyor insan Azizim,
Ağlayarak gülüyor işte çoğu zaman.
....
Anlamsızca anlamlandırıyor insan benliğini Azizim,
Nefessiz kala kala yaşıyor işte,
Ölümün soğukluğunda ısıtıyor yüreğini Azizim,
Acının en zor anında hafifletiyor tüm dertlerini işte.
....
Kendi cümlelerinde kayboluyor insan Azizim,
Yutkunarak söyleyemediği kelimelerde boğuluyor.
Mecburiyetten yaşamaktan yorulduğu için,
İsyanları kahkahaları ile susturarak yaşıyor işte.
.....
Gündüzün karanlığında kaybediyor insan yolunu Azizim.
Gecenin aydınlığından kaçırmak isterken kendini,
Güneşin soğukluğu ile sarıyor her zerresini,
Kışın sıcaklığı ile avutuyor kendini.
.....
Dimdik durduğuna inandırıyor kendini insan Azizim,
Ummadığı yerlerde bilinmezliklere eğerken benliğini,
Nokta olması gerektiği anlarda virgül oluyor insan Azizim,
İşte en çokta bu anlarda yoruluyor işte farketmeden.
.....
Susarak konuşuyor insan Azizim.
Susarak ağlıyor, Ağlayarak gülüyor.
Konuşarak susuyor insan Azizim,
KONUŞARAK HER HARFİNE BİNLERCE ANLAM YÜKLEYİP SUSUYOR....

...İPEK KALKAN...