Akıl ne güzel şeymiş, ben se ona hasretim
Akılsız yaşamaksa, elbet benim gafletim
Merhametim se beni, taştan taşa çalıyor
O yufka yüreğime, tüm namertler dalıyor

Yüreğimi yoklarım, kötülük var mı diye
Gerçekten kötülük yok, öyleyse bunlar niye?
Merhametsiz mi olsam? o zaman Allah sevmez
Merhamet ettiğin se, belki de buna değmez

Ben gülleri ekerim, topraktan diken biter
Üzerliği yakarım, bacadan zehir tüter
Kime iyilik yapsan, kötülük ondan gelir
Namert kul bilmez ise, yine yap Allah bilir

Böbürlenir malıyla, o zaten burda kalır
Kula merhamet eden, cenneti satın alır
Küçücük aklın varsa, nefsine yenik düşme
Olanına şükür et, olmayan için küsme

Sen özünü temiz tut, bilenler gülü koklar
Kalbinde ne var ise, kişiler onu toplar
Anlamayan anlamaz, altını, puldan sanar
Ateşi kendi yakar, tutuşur onda yanar

Akıl kula verilen, çok büyük bir hediye
Siz Allaha yalvarın, aklımı alma diye
Zeka ayrı bir şey, akıl ‘a kıymet yetmez
Akılı olmayan zaten, verene şükür etmez

Akılsıza aklın yok, desen de anlamaz ki
Akılsız yaraları, bilip te bağlamaz ki
Nimetullah sen dostum, aklına mukayyet ol
Sabır et, akıllı ol, bulursun çıkacak yol

09.10.2019 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir.

Nimetullah Şentürk
Niğde