Dudaklarım kıpır kıpır
usul usul bir duanın dinginliğinde
güzelleşiyor çehrem

aynaya bakıyorum bu kez içim görünüyor
başka bir ben aynadaki
nihayet huzur buluyor kanı dinmeyen kalbim
rabbim mükafatlandırıyor

hoyrat esen rüzgar
latif bir yele dönüyor
geçici bir lezzetle tatlanıyorum

karıncalar büyük bir iştahla
yere saçılan toz şekerlerini yerken
rızkı veren Allah
sakar bir kulunun elinden

ah
ah nasıl da göremiyoruz
at gözlükleri gözlerimizde

cilveli bir yaşam ayağımızın altına sabun koysa da
bu kez kirli sulara basmamak için
herkesi uyarıyorum

karıncalara bakın
kuşlara
balıklara bakın
diye haykırıyorum
olabildiğince

Eylül güneşi ve bu son mevsimin
meyveleri daha mı lezzetli
tok olsa çocukların da karnı

ince bir sızıyla sızlamasa yaralı yüreğim
karıncalarla avunuyorum
yitirmiyorum umudumu
umut işte

sabah güneşiyle ısınıyorum

31/Ağustos/2012/Cuma/Bodrum

Yüksel Nimet Apel
Kayıt Tarihi : 31.8.2012 12:22:00 Şiiri Değerlendir
ÖNCEKİ ŞİİRYüksel Nimet Apel ŞiirleriSONRAKİ ŞİİR
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Hikayesi: