Yollara düştü düşüm...
Düşümde sen olunca;
Ağır aksak bir şimendifer gibi geçer oldu zamanım
Kör karanlıklarda ölüce yanan mumlara döndü
Uzun bir tünelin görünmez ucundaki ışık gibi
Kahpe kuyuların dibindeki güneş oldu zamanım...
Yollara düştü düşüm...
Düşümde sen olunca;
Ağır mı ağır kayalara benzedi zamanım...
Öksüz çocuğun; saçını okşayacak birini beklemesine benzedi
Seni düşlerken geçen zamanım,
Altında ezilen hayallerime bastırdıkça bastıran geceler misali
Sahtekar gülücüklere dur diyemeyen vefasız günlere döndü zamanım...
Yollara düştü düşüm...
Düşümde sen olunca;
Islak mı ıslak bir kumsal oldu zamanım,
Çöllerde ıslak kumlara basıyorum şimdi...
Balıkları ellerimle topluyorum kupkuru denizlerde
Acı bir fren sesine eşlik etti zamanım...
Seni düşlerime kaynak ederken;
Zamana düşman oldum, zamanlar yaktı beni..
Yollara düştü düşüm...
Seni düşlerken...
Yaz ortasında zemheri yaşattı bana zaman...
Üşümüşüm...

Metin Kaya İLHAN
TRABZON