2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
587
Okunma
Bir hazan akşamında adın geçti sokağımdan
Mevsim soğuk yüzler ifadesiz
Kaybolmuştu inancım zifirî kuytu köşelerde
Ellerimden tuttu sevdan bir türkünün nakaratında
Ne yeminler edilmişti sevdaya dair
Ne kelimeler düğümlenmişti boğazımda
Yalvarmalar yakarmalar Yaradan’ a
Ummadığım bir zamanda
Ellerimden tuttu sevdan bir türkünün nakaratında
Hiçsizliğin bilinmezinde yokluğunun pençesinde
Bilmediğim bir diyarın, bilmediğim lehçesinde
Yine adın geçti sokağımdan sevdan fısıldar gibi
Ellerimden tuttu sevdan bir türkünün nakaratında
Mevsimi yoktu yalnızlığın, acının, kimsesizliğin
Mimarı vardı yalnızlığımın, acılarımın
Boşa akıttığım gözyaşlarım sonrası
Başladı sevdanın poyrazları
Ellerimden tuttu bir türkünün nakaratında.
Müzeyyen Sabah
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
