Anlatamam ki yüreğimin mezarlıklarını
Kaç insan kaç ihanet gömdüm ben oraya.
Dost dedim
Arkadaş dedim
Sevgili dedim..
Aşk dedim ve sonrada susmayı öğrendim..
Bazen sessiz çığlıklarıma tercüman oldu kalemim...
Ve sonunda boşvermeyi gülüp gecmeyi öğrendim..
Uçlarda bir sevgiyle ne bir daha aşk yaşadım, ne vazgeçemem dediğim bir dostum nede sevgilim oldu ..
nede bir eşyam..
Orta karar yaşamayı öğrendim..
Kimselere karışmadan..
Rahatsız etmeden...
Mutluluklarımıda artık saklar oldum..
Kalbi hastaların o mutluluğu çalmaması için..
Ve biliyormusunuz aslında hepimiz birer yalnızlık yolcularıyız maskelerimiz düştüğünde..
Ama bunu da dert etmemeyi öğrenmek gerekir
Vel hasıl böyle insanlar hasta ruhlu artık
kötü olmak gibi zor yolu seçtiklerinden..
Ve sizde iyilik yolcusuysanız fazlada dert etmeyin sizle aynı ayakkabıyla aynı yollardan yürümeyenleri..
Bırakın geride kalsinlar onlar siz yol alırken..

NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT