3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
706
Okunma
gidince sen,
uzağımda kalınca;
öfkemin gücünü sürdüm namluya
Mazinin kurşunuyla vurdum yarını,
mazide sen vardın yarında yine sen...
öldün, öldüm...
mumyaladım ve gömdüm seni
kimsesizlerin mezarlığına.
Tüm zamanlarda ulaşsın diye
gönülden söylenmiş sessiz bir dua...
mesele, ruhu bedende mutlak gerçeğe hizmet ettirmekte...
ne varki ruh bedende işkence çekmekte...
niyemi;
çünki, nefsin yolu da menzili de hep olmaza,
bu yüzden ulaşamadığımız her değerin büyüklüğü kadar
büyütürüz acımızı, yaramızı.
Acı , yar’a dediysem bir çok sıfatı var elbet...
Bendeki mesela önce dil, sonra yürek yarası...
Bilgin subaşı
5.0
100% (5)
Cevap Yaz