Şaha kalmış atlar
Gidiyor bulutlara doğru
Gölgelere inat
Yıkılmış yekpare duvarlar
Çoçukluğumu gömüyorum şu mezara
Yine sonsuzluğun bahçesinde koşarken ayaklarım
Mutluluğu çiziyor yüreğim
Gök maviye....

Derin bir hüzün
İyiki yaşıyorum şu mekanında
Şiirlerle dokuduğum ömür
Penceresinden uzatır gövdesini

Sark oradan sark
Utanmasın kuşlar
Büyülü bir mekan
İğde çiçekleri
Ver bana kokunu
Ben bayılmak istiyorum

Beni hatırla özgürlük
Ne alfabeler çürüttü aklım
nefesim ölü iken
Dirildi şafak.

Şimdi uyanma vakti
Anadolu sesizliğnde
Annemin gülen yüzü
Sol yanımda öksüzken
Sen durma vaktimin güzel çocuğu
Durma kalk
Dirildiğinde anlarım ben seni
Yılki atlarını sür...gür ormanlara
Anlamsız kalan beyhude kelimeler
Ergeç anlam kazanaçak
Sen varsın ben varım
Bir bayrak ki sonsuzluğa dalgalacak.

Ben özgürsem sen yaşıyorsun çocuğum.