Oluruna da bırakmalı dedik bazen işleri
Ucu kalınca açık, girdi fenalıklar içeri
Kaldırmadı boşluğu, doldurdu çileler yine
Bir kere bırakmaya gelmiyor şu hayat dümeni.

Kime bırakacağız sonrasında bu işler ne ciddi.
Geleceği yönetecek bir nesil halen gelmedi
Bizse yorgunuz artık, çekilmeliyiz geriye
Kaderine mi terk edelim diyemem ki bu vicdanî

Sevdik hem de ne sevgidir bu tarifi yok
Bayrak, vatan,tarih coşkusu yürekte ve çok
Kırmadan, örselemeden taşıdık emaneti ne mutlu
Sırtımızdaki bu anlamlı yüktendi şimdiki yorgunluğu.

Sıra sıra uzanıyor bir uçtan sayki sonsuza dağları
Gelince bahar renkleniyor ovası, bahçesi, bağı,…
Haydi geçeyim de kendimi bu güzellikler ki tarifsiz
Tüter mi bizden sonrasında bu cennet yuva ozansız, arifsiz.

Eledik onca yıl emekle, toprağı oldu bakir
Arındırdık kendimizce ruhları da bulduk bir ecir
Bizimki bir borçtu ki ödeyemez bunu ne esnaf ne tacir
Sorsalar da bu sofrayı bırakırım kaderine diyemem
Etrafta gezen çakala, kurda yurdu esir edemem.

Bu sevgi bir bayrak gibi taşınmalı nesilden nesile
Asla vazgeçmedik gençlikten, Atam da dedi diye
Kötü örnekleri görsek de istemeden şu gözlerle
Bizden sonrası olmayacaktır diye düşünemem
Asil kanda mevcut o ulvi şevki ederim Rabden niyaz
Anlatmak için çalışmalı bu ülküyü, biter elbet cehennem
Belki dua edilir de arkasından, rahat uyur dedemle ninem.



Oğuzhan KÜLTE