KARANLIK EL

Bir ilkbahar sabahı başladı
Destana değer sevda masalı
Susayan tenlerine inat
Neler çekmemişlerdi ki
Sevda uğruna aşıklar..
Gene de umutla tutunmuşlar..
Vazgeçmemişlerdi aşklarından!

Tenlerinde yanan kıvılcım
Sönmek bilmemesine rağmen
Gözleriyle sevişiyorlardı an be an
Gözler öyle ya renklerini ne güzel
Anlatıyordu gizli saklı ne varsa,
Bütün ihtişamıyla sergiliyordu
Gonca gül mişali sevdalarını

Karar almışlardı evlenecektiler
Çocukları olacaktı üç, dört...
Allah sağlıcakla ne verirse
Kımseye muhtaç olmadan
Geçinip gidecektiler...!
Sevdalarına gölge düşmeyecek
Ömür boyu mutlu mesut yaşayacaklardı..!

Her sevda masalı gibi
Mutlulukları uzun sürmedi
Karanlık el uzanmıştı ansızın
Gölge düşmüştü masum aşklarına
Oğlan ne dil döktüyse yavuklusuna
Başaramadı olanlara perde çekmeye

Bir sabah yavuklusunun boynuna
Geçen yağlı urgan haberiyle uyandı
Kıymıştı körpe bedenine biricik aşkı
Yarım kalmıştı her sevda gibi sevdaları
Karanlık el sadece körpe bir cana kıymamış,
Masum destansı bir sevda masalının da
Üzerine kara bulut gibi çökmüştü....!!

17.10.2109 Ankara P.ÇETİN