Ben ne zaman ellerinde kâğıt helva, mutlu bir çocuk görsem
Sen aklımda üşüyorsun...
...
...
Ahh sevgilim!
Çatık kaşlı güz kondu avlumuza
Yüreğimizde derin çukurlar açıp
Gülüşümüze çekip yüksek duvarlı surları
Rengarenk çiçeklerimizi yolup
Kırıp körpecik dallarımızı
Ve darmadağın edip yeşil yapraklarımızı...

Tarumarız ikimiz de!
Bilmem ki, hangi şiir anlatır bizi şimdi!
Hangi düşe sığarız bundan sonra,
Hangi gün aydın olur,
Hangi güneş ısıtır içimizi,
Hangi ay doğar karanlığımızın avuçlarına bilmem!

...
Dün gece ben, yaralı bir at gibi can çekiştim,
Umudumun ayakları kırıktı
Ve çatladı göğüs kafesim
Biri beni vursun diye yalvardım
Biri beni kurtarsın!
Sonra,
Bir kız çocuğu, saçlarının örgüsünde uyuttu ruhumda kopan fırtınaları
Suya düşüp boğulan hayallerimi karaya çekti balıkçılar
Suni teneffüs yaptılar her birine
Uçurumdan düşüp kırılan heveslerimi yan yana dizdi fidan boylu çobanlar
Saydım, tam bir düzüne hevesim kırılmış
Ve başımda nöbet tuttu keklik sürüleri
Daha çok ölmeyeyim diye...
...

Biliyor musun, acım hiç azalmıyor
Hangi türküyü koklasam içim sızlıyor şimdi
İçim bir değirmen taşında eziliyor sanki ahh...
Ciğerlerinde kurşun taşıyan bir namlu gibiyim
Yokluğun barut kokusu ağzımda
Yokluğun zehir
Bundan böyle, gözlerin gibi akmaz hiç bir nehir
Kuşlar esir düşerler gökyüzünde
Kelebekler sırtlarından vurulur
Ve gülmeyi de unutur bu şehir.
...
...
Ahh sevgilim!
Ben şimdi, ne zaman ellerinde kâğıt helva, mutlu bir çocuk görsem
Sen aklımda üşüyorsun!...

S.U.

Serkan Uçar

13.10.2019