Senin kışın ben gittiğimde başlar!
...
Önce, hafif hafif nabzın yavaşlar
Bir suskunluk peydah olur dilinde
Yolunu şaşırır kalbinin ritmi
Kanın dolaşmayı keser damarlarında
Ellerin üşür sonra parmak uçlarına doğru,
Ellerin titrer iplik iplik
Ve ayakların...
Tırnakların çekilir etinden
Sızlar ciğerinin öbür yarısı
Bir bulut çöker gözlerine
Gözlerin yağmaya başlar apansız
Kederli bir ırmak olur gözlerin,
Hırçın,
Derin...
Sonra çatısı akar yüreğinin
Buz tutar gözlerindeki ırmak
Mum misali ürperir dudakların
Sesin boğazından geçmez, can çekişir ağzında
Bakışın mermi gibi saplanır bir boşluğa
Bakışın en hüzünlü çiçeği olur kışın
Bir uğultu çöker kulaklarına,
Seni ben tutar!
Koşamazsın,
Sarılamazsın!...

Sonra darağacında asılır gibi asılır yüzün
Yüzün yaprak yaprak sararır bir parkta
Kimsesiz çocuklar uyur yüzünde,
Sahipsiz köpekler, evsiz kediler
Yaralı kelebekler...
Kar yağar gece gündüz durmadan
Bembeyaz olur yüzün
Yüzün fırtınalar ağırlar, acılar kucaklar yüzün
Ahh!!
Yüzün ki gökyüzümdür...

Senin kışın ben gittiğimde başlar!
...
Küser bahçendeki hanımelleri
Çam ağaçları küser,
Güvercinler konmazlar pencerene,
Uğur böcekleri müjde getirmez,
Mavi umut balığın boğulur akvaryumda
Aklın takılır düşersin,
Her defasında geç kalırsın bana
Ben ki kalbin kadar yakınken sana,
Beni sayıklamaktan,
Düşünmekten yorulursun
Çocuksu gülüşümden vurulursun
Papatyanın kalbinde solar düşün
Uyuşur bir karıncanın ayaklarında,
Ayaz vurur düşüne,
Kangren olur düşün
Ve orta yerinden çatlar gülüşün...
...
...
...
Senin kışın ben gittiğimde başlar!

S.U.

Serkan Uçar

28.09.2019