Yine yeni bir güne uyandık cancağızım...
Güneşin parlak ışıkları dolarken penceremden,
Ve tatlı bir sonbahar esintisi getirmeye çalışırken kokunu,
Hasretinle savaşmaya hazırlanıyorken ben,
Atmaya çalışıyorum üzerimden üşüten yokluğunu...

İşte tam o anda beyaz bir güvercin kanat çırpıyor gökyüzünde,
Sanki müjdelemeye çalışıyor hayatta olduğunu...
Ama bir o kadar da hatırlatıyor işte,
Ayrılığın ölümden acı vuslatınsa ne denli zor olduğunu...

Güzel gözlerinin hayali beliriyor bir anda,
Biraz çocuksu, biraz uzak,biraz yaralı...
Ve bir bulut kadar dolu, gri bir bulut kadar ağlamaklı
Titreyen kirpiklerin batıyor göğsümün sol yanına,
Canım yanıyor o anda
Yapma diyorum, orda canımın canı
Orda yaram, orda yâr saklı...

Yine yeni bir güne uyandık cancağızım
Hadi kalk sen de toparlan
Yanımızdakilere sığınma vaktidir şimdi
Aklımızı yüreğimizi sırrımızı bırakıp bir kenara
Derin bir ah çekip geçmişe, şu ana ve yarına
Gözlerinin süslediği rüyadan uyanma vaktidir
Hiç yaşanmamış ve yaşanmayacak bir aşkı unutma
Unuturken de o aşkla kül olup yanma vaktidir...
Beyazmelek 09.10.2019