12
Yorum
32
Beğeni
0,0
Puan
920
Okunma

yalnız sen değilsin dileğim
otobüste yalnızlığı yaşayan bir çocuk
bir kalem bekleyen
çizmek için içindeki hüznün resmini
kalem de inmez ki gökten
ne kadar avuç açıp dilese
niçin bu denli karası çok insanların
daha kara kış girmeden
sanki bir hırsız çalıyor ceplerinden
yarınki ekmek parasını
daha az ısınacak
az konuşacak telefonda
lâmbayı kısacak
dünden çalınmış bütün mavilerim de
neden griler siyaha dönüşüyor anladım
neden dönüyorlar sırtlarını güneşe
uzayıp gidiyor bir korku treni
göremiyorum yarın neler olacak
hey gözlerime indirilen körlük
geri geri git
yeni gelen yolcular belki görecek
anlamalıyım
ağlaması dinmeyen bir bebek gibi
artık ne istediğimi
kara bulutlar üstümüze üstümüze gelirken
yalnız sen değilsin dileğim
önceliğim; bütün insanlık
cebimden öte!..
el
eller aralasın
kör maviliği..
07. 10. 2019 / Nazik Gülünay