Yüreğini gördüm mısralarında
konuk et kalbine sende kalayım
beni gördüm satır aralarında
aç kapını canım sende kalayım

gördün mü gülümün dikenlerini
Nergisten Çiğdemden inan alayım
çekerim kahrını sitemlerini
izin ver bu bahar sende kalayım

gün geçmez ki inan seni anmadan
güz güneşi oldun pembelerime
kül olmak emelim olmaz yanmadan
Mehtap gibi doğdun gecelerime

bir damla su yeter solmam sayende
ışığın var neden niçin solayım
dudağın izi var bu ölü tende
akşam misafir et sende kalayım

ürperir bedenim her gördüğümde
can suyundan az ver de solmayayım
çözülür bakarsın bu kördüğüm de
izin ver ebedi sende kalayım

güz güneşim benim boran yağmurum
saklama kalbinden aşkı çalayım
iftihar vesilem bir tek gururum
izin ver bu yıl da sende kalayım

senin yaslandığın dağlar benimdir
Ferhat’ın olayım dağlar deleyim
cömert üzümlerin bağın benimdir
bu kadar dil döktüm başka neyleyim

28/Mayıs/2011/Cumartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel
Kayıt Tarihi : 28.5.2011 15:30:00

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.