2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1040
Okunma
GÖÇEBE RUHUM
Göç vaktiydi göçebe ruhumun.
Asırlardır değişmedi kaderi.
Ne ensardı ne muhacir.
O bir göçmendi yeryüzünde.
Yuvasız bir kuştu.
Ne bir gönül bağına gül oldu,
Ne güle bülbül.
O köksüs bir çınardı.
Herkese dost kendine düşmandı.
Sevemedi dünyayı.
Hep kıyılarda nefes aldı.
Belki fazlalıktı gönül saraylarında.
Kovulmaktan hep korka korka yaşadı.
Onlar git demeden göç etmek zorunda kaldı.
Ve artık göçebe bir ruha sahipti.
Ne gönül saraylarına misafirdi artık,
Nede gönül bağlarına aşık.
O ısız çöllerde göçebe çadırına talipti.
Çünkü özgür bir ruha sahipti...
NACİYE BAĞLAN
5.0
100% (4)
Cevap Yaz