Yürekten yalvarmaya,
Nasıl kayıtsız kalabilir insan?
Yürek nasıl dayanır,
Nasıl gidebilir ?
Gitme…! Demelere
Yalvaran gözlere rağmen…
Nasıl gidebilir insan?
Arkada kalacak gözyaşlarını,
Sonsuz geceyi
Yıkılacak, kahrolacak gönlü bile bile…
Nasıl gidebilir insan?

Gitmiyorum işte…
Sensiz hiçbir yere…
Ya seninle kalmalıyım
Ya da gitmeler seninle olmalı…
Gözünün önünden
Dizinin dibinden
Ve de yüreğinden
Gitmemeliyim…
Gidememeliyim…

Toprağın çorak
Baharın hazan
Gülün hüzün
Yüzün hüzün
Ayrılığın uzun olmasına,
Nasıl dayanır yürek

Göz karası,
Gönül yarası gecelere,
Buz kesen ayaza
İnsanı yakan yaza
Yalnızlığın kucağına,
Kahrın ocağına,
Bırakıp da seni,
Gitmemeliyim,
Gidememeliyim..

Gözüm senden başkasına bağlıyken,
İçim dağlıyken
Yüreğimle birlikte
Zincirleri kırıp nasıl gidebilirim?
Gitmiyorum.
Gidemiyorum işte.

Anlıyorum seni,
Türkümüzü yarım bırakıp gidemem…
Gitmeyecektim de zaten

Sahi, bu “Ggitme?” Demeler,
Gidip gitmemeler nerden çıktı?

Gözünaydın gülüm!
Bir gülü siyahlara bırakıp
Gitmiyorum işte,
Gitmiyorum…
Gidemiyorum…


23 Haziran 2008, Simav
Yunus Çetkin