Hâlâ birşeyler yazabilir miyim bilmiyorum
Kağıda hasret
Kalemde kilit
Dilde pranga
Bir yanda cebelleşip durduğum heveslerim
Ve içime işlemiş arsızca bir sevda büyüyor giderek
aşmış kaf dağını


Sözlerim ise yitik
Halâ birşeyler yazabilir miyim bilmiyorum
Duygular kör gözden bağımsız
Gözler kan çanağı içinde kayıp
Varla yok arası bir yerdeyim
Zoraki dizelerden çoktan vazgeçmişim
İşte öyle garip çaresiz beyhude


Anlamsız gelir belki size
Hani kuşlar vardır özgür bağımsız
Sonra bir sapan
ya yaralı ya ölü
Biri kafese biri toprağa
Hoş onu da gömen olursa
Belki toprak huzurdur
Hiç değilse yoldan geçen bir imanlı belki fatiha okur


Yarası iyileşmez kafesteki kuşun
İyileşse de uçamaz altından olsa kalmak istemez içeride
Kaçamaz kafesinden
Kaçamıyorum bende
Sorsalar bir eli yağda bir eli balda
Yediği önünde yemediği ardında
Gönlümde bir kara sevda
Kalbim kalmış yanardağda
İnsanın sevdiği yanında olmayınca
Türlü türlü nimetlerden ne fayda

Bırakırsın kendini o anda
Ya hep ya hiç dersin
Sarılırsın ölüm orucuna
Bulamazsın ölümden daha dost  tutunacak
Takvim konuşuyor beşinci günde
Duyuyor musun kara sevdam
Altıncı güne çıkar mıyım bilmem
Gel bul beni karışmadan toprağa

B-G