Sekiz mum ,akşamüstü
deste deste sonbahar
Ağaçlardan düşüyor
gölgeler ve yapraklar

Aynı yollara doğru
mumlarla yürüyordum
şamdandaki geceyle
birlikte eriyordum

mumlar konuştu birden
dediler ki bizi yak
mümkün mü senelerce
hasret çekip yanmamak...

dayanamadım orda
yaktım bütün mumları
devam ettim yoluma
es geçip insanları.

görenler deli sandı
kadın yolda mum yaktı
oysa düş penceremden
ne hatıralar baktı

mumlar şelale oldu
mumlar birer çağlayan
mumlar şiirler oldu
yol boyunca damlayan

bir yılbaşı gecesi
aynı yoldan geçerek
annem için almıştım
bu şamdanı seçerek

baba evi göründü
sokak zifir karanlık
bizimkileri hala
evde sandım bir anlık

merdivenlere daldım
istemsizce zil çaldım
unuttum ölmüşlerdi
belki görürüm sandım

kapıyı açanlara
tek tek bizleri sordum
burda yok sordukların
dediler şaşkın şaşkın

içimde bir kıyamet
dışardaydım nihayet
bulutlar ağırlaştı
üç okyanus göklerden
yağmurlar gibi taştı...

ayşegül aşkım karagöz