1
Yorum
2
Beğeni
4,5
Puan
507
Okunma
Şafak vakti İstanbul’da meşke dalarken
Başın göğsümde "Doğan güneşim" derken
Tek vücut olmuş, hayalimize dalıp giderken
Kıvırcık saçlı başını koyduğun
Ben değilmişim...
O yağmurlar yağarken tepemize
Sırılsıklam bir aşk bu, ne mutlu bize
Derken "Islanmasın kıyamam ben o göze"
Kahvenin sıcaklığıyla ıslak ıslak baktığın
Ben değilmişim...
Beraber sonbaharı karşılarken Eylül’de
Dökülen yapraklar yeşerirdi kalbimde
Seni hissedikçe titreyen ellerim elinde
Fakat senin elini tuttuğun
Ben değilmişim...
Başımı koyduğumda bu puslu yalnızlığa
Alışamadım ben bu denli sensizliğe
Seninse bu karanlık, sisli sessizliğe
Dayanamadığın ben değilmişim...
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz