Yine yarala yüreğimi gidişini sunup
Dönülmeze yol alarak
Ismarlama dertlerini ben çekmeye razıyım
Derim nasıl olsa
Nasılsa bu yürek ne çileler öğüttü
Kendi ile başbaşa kaldığında

Mesela en son hangi akşam güldüm
Mutluluk ne vakit buse kondurdu yüreğime
Hatırlamıyorum ne kadar uğraşsam da
Kızıl şafaklarda avutmadım hayallerimi
Mülteci düşlerim hiç olmadı
Hiç umut yeşertmedim vuslat bahçemde
Kandırmadım benliğimi
Riyakar sözlerle
Çünkü içerimde hicran kasırgaları var
Ve her gece bir tutam çiçek
Soluyor rüyalarımda

Ne yedi tepenin güzelliği
Ne de boğazın cafcafı
Benim bana ait bir manzaram bile olmadı
Hep ertesi güne erteldim umudumu
Sabah ola hayr ola teselli cümleleri ile
Osya benim gerçeğimmiş
Koca şehir kalabalığında hiç olmak
Ve hayalinin ardından baka kalıp
Nemli gözlerle yol gözlemek

Hiç süslenmedim mesela
Askılı kırmızı elbisemi hiç giymedim
Gözlerime rimel sürmedim
Hiç bu gece benimdir diyemedim sayende
Dedikodumuzu yapamadım
Kahkalar atarak arkadaşlarıma
Güzel anılarımı anlatamadım
Ruhumu öteledim bedeninden sürerek
İçimde ayrılık mezarına gömdüm gülüşlerimi
Yaşarken öldüm sayende

Var git bütün dertlerini ısmarla
Yine de çekmeye razıyım ben

NİLÜFER SARP