Artık sensiz tükendim artık sensiz yorgunum;
Kapanmayan yaramsın, kana doymuş gözlerim…
Beynimdeki hücrede, konuş diyen sorgunum;
Bu yüzden adam olmaz, hep asılmış yüzlerim;
Kapanmayan yaramsın, kana doymuş gözlerim…

Sormadan bir telaşla giderken misafirler;
Her vedadan sonrası, tükenir umutlarım;
Sensizliğe and içer şimdi bütün şehirler;
Kırılır kırk yerinden, açarken kanatlarım;
Her vedadan sonrası, tükenir umutlarım…

Söyleyecek söz biter kelimeler tükenir;
Konuşsam suçlu benim konuşmasam kabahat;
Çıkar hançer kınından yeni baştan bilenir;
Şimdi hicran yosması efkar giyinir kat kat;
Konuşsam suçlu benim konuşmasam kabahat…

Yeni doğan güneşe hayaller bağlamadım;
Yaramızı görenler eksik etmez tuzumu;
Yere düştüm, yıkıldım, yine de ağlamadım;
Yani mevsim o mevsim hasrette bağbozumu;
Yaramızı görenler, eksik etmez tuzumu…

Simdi susma düş kızı, çalan şarkıyı dinle;
Nakarat mısraların her tekrarı, siyahım;
Gülüşler resimlerde tutsak kaldı yeminle;
Bu yüzden çile çeker dilimdeki eyvahım;
Nakarat mısraların her tekrarı, siyahım…

Hangi kurt tövbe eder gariban yarasında;
Hangi hekim dermanı kaleminde bekletir;
Sahipsiz dudaklarım, Kalecik Karasında;
Yıkmasa da kadehler, diz üstü emekletir;
Hangi hekim dermanı kaleminde bekletir…

Ali ALTINLI – 05.09.2019
Saat: 23:57