I-

Kara bulutlar sarmışken âfâkını
Bir kıvılcım düştü Anadolu’mun taa bağrına.
Dağlar, etrafına dizildi,
Yeşillikler, altına serildi (O) ’nun,
Mavilikler üstüne
Ve havaya bir barut kokusu doldu,
Büyüdü o kıvılcım,ateş oldu, volkan oldu.

-II-

Sonra, bir rüzgâr patladı İzmir’e doğru,
Önünde tezek dumanlarını sürükleyerek,
Ege’nin suları bulandı.
Ve rüzgâr erişti İzmir’e,
Gözlerini görünce, Ege, renginden utandı...

-III-

Bayraklar eğildi adımlarında,
Bir benim bayrağım yüceldikçe yüceliyordu;

Dünya, eğildi önünde,
Dünya, O na selâm durdu...

-IV-

Sonra,
Bir güneş grub etti Boğaz’ın sularında;
Mavi dalgalarında alev alev tutuştu deniz,
Bütün sahiller,kıpkızıl gözyaşına bulandı
Bir ay,bir yıldız beyaz kaldı.

-V-

Soluklarında yüceldik,
Bakışlarında ilerledik,
Gürleştik büsbütün,çatık kaşlarında,
Açık alnın,bize bir başka güven verdi.
Bir coştuk sesinde,hâlâ coşkunuz,
Sesin hep kulaklarımızda,
Hâlâ
Bakışların yolumuz...

Ünal Beşkese (1955)