Cennetin çocuklarıydık
Göğümüzde  parlayan güneşler vardı
Aydınlıktı yüzleri Cennet hurilerinin
İpeklerden örülmüş elleri vardı
Varolmasaydık
Kovulmasaydık cennetten
Elimizde yasak meyvelerle
Üryan kalmaktı utancimiz
İnsan olan yanlarımız
Bizi utandırmasa iyiydi




Hissetmeseydik
Zaferin ve mağlubiyetin birbirine karışmış
İnsan yanığı isli kokularını
Doğumun ve ölümün iç içe geçmiş
Kulak tırmalayan çığlıklarını
İblisin çağırdığı ezgilere sürüklenen sürüleri
kendini yaşam vadeden  tanrı diye
Niteleyen ölüm meleklerini
Hiç görmeseydik iyiydi




Doğmasaydık iyiydi
Geçici heveslerin İncitici kucağında
Doğurmasaydık insancıl fikirleri
Bir kelebeğin kanadındaki incinmişlik
Yüreklerimizde yük olmasaydı
Bir dolu sağanak keder yağmurunun altında Islanmasaydık iyiydi



Cennetin çocuklarıydık
Uçsuz bucaksız evrenlerimizde
Uçsuz bucaksız sevdalarımızla
Severdik
Özlemeseydik iyiydi
Gül bahçelerinin, gül kokulu insanlarını
Ya da hiç bilmeseydik gül kokularını
Sağalmaz dertlere düşmeseydi gönlümüz
Böyle uzun olmasaydı ömrümüz
Geçen her saniye
Gün gibi gelmeseydi iyiydi




Üzülmeseydik
Sevmeseydik
Özlemeseydik
İnsan olmasaydık iyiydi

Cemile ÜLKÜ
Bu şiirin videosu Cemile Ülkü youtoube kanalında bulunmaktadır.