Aşkı adayandı muhbir
Kanıksayan gölgeleri o deli zincir
Ritmi olmayan bir kalp atışı
Sehven öldüğüne tanıktı Tanrı
Sonların bitiminde yeni hikâyeler:
Her kahraman kendi içinde mutlu ya da derbeder…

Her düş/üş bir bekleyişe gebe
Her hatıra da unutulmaya aday
Ve sair hece aşk ile yarışan harf harf istikrarsızlığı
Gönül tacirlerinin,
Biteviye hüzün yığarken geceye.

Makûs gölgeler pek bir Pişekâr
Yaftalanmış her karede nöbet tutar
Aşk olmaya aday yürekler.
Konuşlu zemine matem
Mahrem bir yüreği bile ihya eden sihri
Özlemin.
Kat izi yüreğin elbette bir methiye
Döngünün yüzü suyu hürmetine
Tembihli bir dize.

Eli ermez gücü yetmez şairin
Yetim hecelerde asılı hülyaları
Ve kapışan asalet elbette tefsiri ölümün
Dokunulmazlığına hüznün bayat bir şecere takılı
Yıkılmaya dair iskele her günün armağanı.

Şimdi şaha kalksın matem ve gece
Defolu zihinleri de yenilesin aşkın rahmeti ile.
Her taziye acıdan mütevellit
Her yara ölüme açılan pencere.
Şimdi makberin izini sürelim
Aşkı da azat edelim
Gönül gözüne biat bir şiiri de kurşunlayalım
Varsıl gölgelerin hâkimiyeti nasıl ki sindi
Sevdalı şehre.
Bir beyit yakalım bir de yakasını bilinmezin
Kavuşmaya dair olsa da her umut
Sızalım hece hece
Sehven ölümü tehir eden yalnızlığı da sindirelim
Öykündüğümüz kadar mutluyuz
Ölmediğimiz kadar da coşkulu
Sancılı teyakkuz çoktan esir almışken şiirin hüviyetini.