Eskitilen hayatın belasına

Baş ağrısına nane limon sunuyorum

Ruh fırtınası ilk dizginlerde



Yorulan hayatın belasına

Karışmıyorum izlemektir derdim

Fark edilmeden yaşını aşmışım



Kötü anman normal ad takıntısını

Onları belaya sürgün ediyorum

Belası hayatın sessizliğinde yan



Tutkunu değilim hayatın

Belaları seviyorum benden

Eksilttikleri yarı buçuk olsa da



Derinden inceden vede canını

Yakan güneşlerle sıvıyorum

En halsiz yerinden açık kapı

Arıyorum



Yok, hayatın belası karşılıyor beni

Tutamadığım ne var ki

Tutunmadığımdan başlamam gerek



Eksiltilen hayatın yeniden doğuyor

Son dirilen insan evladı olsam

Kabul edilir miyim



Direniş yok kabul edilmeyen ben olayım

Kabul edilmeyen hayat olsun

Eksiltilen hayatı belasına...



Çelik çomak oynar hayatın son rüyası

Eksiltilen hayatın belası.



İbrahim KANDAMAR
24.09.2010