SAVAŞIN BEDELİ

Yetmezmiş gibi
Bunca yokluk, yoksunluk!
Savaşa girince Devlet-i Aliye,
Biz de evde babadan yoksunduk.

Seferberlik başlayınca Osmanlı’da,
Kimi koşulu öküzünü bıraktı tarlada,
Kimi de ‘’İşin aslı var mı?’’ diye,
Soluğu aldı askerlik şubesinde.

Devletlü padişahımız,
Ferman buyurdu;
‘’On sekiz- kırk yaş arası erkek,
Kim varsa köyde askere gidecek’’.

Birinci Dünya Harbi’nde,
Yetişkinler asker edilince,
Anadolu’nun köylerinde,
Erkek kalmamıştı evlerde.

Tarlada;
Buğday, arpa hasat beklerken,
Evin babası asker edilirken;
Yemen’e, Hicaz’a, Çanakkale’ye
Eşkıya kol gezerdi, dağda, derede.

Bunu bilen dağ eşkıyası,
Vakitli vakitsiz evleri basardı.
Yemeğini yer, haracını alır,
Yaptığı zulüm yetmezmiş gibi
Bir de evin, ırzına sulanırdı.

Evin asker anası,
Onca zorluğu çoktan unutup,
Namusunu korumak için,
Çeşitli çareler arardı.

Osmanlı köylüye asırlardır,
Hep asker deposu diye bakardı.
Savaşta en önde cengâver,
Ganimette ağza bile alınmazdı.

Devlet-i Ali Osmanlı
Savaşa gönderirken evin adamını
Geride kalanlara pek sahip çıkamadı
Gönderse de birkaç defa jandarma
O da hep sembolik kaldı…

Salih KOÇ
14 Temmuz 2019 / Büyükçekmece