Göğüs kafesimde çırpınan serçem,
Vurma kendini!
Bu kafes demir değil...
Bir yana düşmüş kanadını,
Saramayışım,çaresiz kalışım...
Boğuyor,
Boğuluyorum annem...

Göğüs kafesimde çırpınan serçem,
’’Azat olunacağım gün,
’’Ah! o gün yakındır’’diyorsun
Bilmiyorsun, ne hallere atıyor,
Çırpınışlarına çaresiz kalışım...
Nefesim daralıyor,
Boğuluyorum annem...

Göğüs kafesimde çırpınan serçem,
Gözleri nemlim...
Acılarla demli kadın!
Annem...
Gel! gökyüzü en güzel çiçeklerle bezesin üstümüzü
Ve çek! yaktığın badem karası sürmeyi gözlerine
Kavgalar edelim...bağır bana!
Kar parçası tülbendine dokunan ellerime kız!
Yine en asil titizliğinle...
Sonra,kıskanayım begonyalara bakışını,
Papatyaları zarifçe koklayışını...
Hep sevmiştim,inci küpelerini takarken,
Aynalarla çatışmanı...

Göğüs kafesimde çırpınan serçem...
Ağır ağır devriliyorum bir yana
Bir yanım yetimdi zaten...
Şimdi ağlayarak’’gidiyorum’’deme sakın!
Öksüzlüğe hazır değil,
Hazır değil diğer yanım...

Gitme! canım...
Gitme! hayatımın kadını...
Kafesim daralıyor,
Boğuluyorum...neden?
Gitme! bana sensizliği öğretmeden
Gitme....annem...

Özlem Pala