ÖKSÜZ KALDI BU ŞEHİR

Sen gittinya öksüz kaldı karaman,
Öksüz bir çocuk aglıyor
Bu şehrin sokaklarında.
Tadı yok ne şekerin nede çayın,
Simit bile geçmiyor kaldı bogazımda.

Sen gittin ya geceler ayaz bu şehirde,
Hatuniye sensiz kaldı , aktekke bom boş,
Caddeler ıslak gözlerim gibi,
Sokak lambaları körsen körsen
Tökezler oldum kaldırımlarda.

Sen gittin ya güz geldi karamana,
Yaprak döktü bahar bahçe,
Papatyaların soyu kurudu,
Kumruların nutku tutuldu
Ellerim üşüdü hatıralar unutuldu.

Sengittin ya tüm dostlar gitti
Saat kulesiyle nöbet bekliyoruz sırasıyla,
O bana bakıyor ben ona koca çınar sessiz
İnan geçmiyor günler sensiz,
Begendin mi yaptıgını nasıl gittin habersiz.

Sen gittin ya muammer baran da gitti,
Deli eminde rebiş teyzede,
Keşke diyorum keşke anılarını da götürseydin
Yada sendeki benide öldürseydin,
Habersiz gidipte beni üzmeseydin.

Sen gittin ya yalnız kaldı karaman,
Sıgarayıda bırakmaya çalışıyorum inan.
Paylaşamadıgımız bu şehir bana kaldı.
Şimdilerde kafam birazdaha diniz,
Belkide iyi oldu gidişin hala yaşıyorum sensiz...

Albay öcal uzunay