Eyi gönlümde keyfince sefa süren misafir,
Yüreğimdeki ziynet, âfet-i devrân mısın?
Bir girdin, mülk edindin gönlü kendine, kâfir,
Gönlümdeki yangınım , âteş-i sûzan mısın?

Kâh, cilveyle sokulur, gönle ümit saçarsın,
Bir gül fidanı gibi, al goncalar açarsın.
Bazen de nazlanarak, ceylân gibi kaçarsın,
Söyle ey nâzende yâr, naz mısın, nâzan mısın?

Damarımda can suyum, sen, alnımdaki yazı,
Aşkın hem bestekârı, hem solisti, hem sazı,
Masallar âleminden çıkmış bir peri kızı;
Her mevsimin doyumsuz, yaz mısın, hazân mısın?

Rengârenk bir bahçesin, çiçekler salkım salkım,
Dudakların buselik makamındaki şarkım.
Işığına can veren pervaneden yok farkım,
Bûsenle aşk şiiri yazan bir ozan mısın?

Bir göz süzer, âşığı peşinde sürüklersin.
Bir dudak büküşünle, ömre ömür eklersin.
Sonra bigâne durur, bir iltifat beklersin;
Rüyalarımdan çıkıp gelen Mihribân mısın?

Önce güldün yüzüme, aşkı âşikâr ettin,
Tîr-i nigâhın ile, bendeni şikâr ettin.
Çektirdiğin cefadan, bilmem ki, ne kâr ettin,
Âşıklara zulmeden mağrur şehribân mısın?

O zerafet, teravet, o endam; bir içim su,
İpek mi, kadife mi, gül teninin dokusu...
Koklamaya doyulmaz, bin bir çiçek kokusu,
Bahçemde hanımeli, yaylada reyhan mısın?

Geçirdin de boynuma, zülfün kızıl ağını,
Kendine esir ettin, ömrün yorgun çağını.
Talan ettin gönlümün bahçesini, bağını,
Sen, gönlümün tahtında, hükmeden sultan mısın?

Bir cemre gibi düştün, bahar açtı kışımda,
Sevda yelleri gibi esip durdun başımda.
Tam, ’ Göç zamanı geldi’ dediğim şu yaşımda
Ömrüme ömür kattın, can mısın, cânân mısın?

Ünal Beşkese
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::..
âfet-i devrân.........: devrin en güzel kadını.
âteş-i sûzân.........: yakıcı, yakan ateş
nazende................. naz yapan, hoş edalı
nâzan..................: nazlı, cilveli
mihribân...........: merhametli, güler yüzlü, sevecen, uysal
tîr-i nigâh..........:: bakışların oku
şikâr.................: av
Şehriban.............: şehrin sözü geçen kişisi
terâvet................: tazelik